من سرشار و خسته استبرای زنده ماندن کمی “تو” می خواهد و بسیار “ما...تو هم میدانیبا گلوی لبریز از بغضو نگهداشتن باران پشت چشمهالبخندزنان در میان جمع نشستنچقدر دشوار ا